To był sobotni wieczór, dobre kilkanaście lat temu. Historia działa się na wysokości ówczesnego Poltegoru przy ulicy Powstańców Śląskich, po drugiej stronie ulicy.
Właściwie to już nie pamiętam jakimi słowami rozpoczęli naszą krótką pogawędkę, ale mogło być to coś w rodzaju „co masz ciekawego?“. Nieczęsto znajdowałem się w takich sytuacjach, ale, nie powiem, zdarzało się. Zwyczajowo na takie zaczepki reagowałem obojętną postawą, nieunikaniem kontaktu wzrokowego i konsekwentnym zmierzaniem w kierunku, w którym podążałem. Zawsze odnosiło to pożądany skutek, odpuszczali. Kiedyś jednak musi być ten pierwszy raz, tym razem egzaltowana młodzież postanowiła przedłużyć nasze przypadkowe spotkanie.
Ponieważ zima była dość surowa jak na wrocławskie warunki, miałem na sobie dość grubą kurtkę. W jednej z kieszeni niosłem discmana, którego obiecałem podarować koledze. Idąc właśnie na spotkanie z nim słuchałem muzyki – Radiohead, jeśli dobrze pamiętam. Gdy już zostałem powalony przez trzech chłystków na ziemię, to ten właśnie discman pierwszy padł ich łupem. Było to dość łatwe, ponieważ szły od niego słuchwki i po nitce do kłębka szybko został znaleziony. Z portfelem sprawa się nieco przedłużała, bo trudno go było wyczuć przez tę grubą kurtkę. To chyba zdecydowało o tym, że zadowolili się tylko elektroniką. Wyszło na to, że łowy nie były zbyt owocne, ale zawsze in plus.
Gdy lekko poturbowany podniosłem się z ziemi aby stwierdzić, że już po sprawie, zwróciłem uwagę na drzewo, które łamało szpaler lip drobnolistnych – to była biała topola. Stwierdziłem, że dzięki niej łatwo będzie zapamiętać to miejsce. I tak ilekroć je mijam, przypomina mi ono o tamtej sytuacji sprzed lat.
Gdy dotarłem do klubu w okolicach Rynku i przywitałem się z Michałem, zapytał mnie czy przyniosłem obiecany odtwarzacz. „Nic z tego nie będzie“, powiedziałem. „No trudno“, stwierdził, i dalej już dobrze się bawiliśmy.